Zerwanie więzadła krzyżowego prowadzi do niestabilności stawu kolanowego, co znacznie ograniczenia aktywność fizyczną i stwarza ryzyko dalszych uszkodzeń stawu.
Więzadło krzyżowe przednie przebiega przez środek stawu kolanowego, przyczepiając się do kości udowej i kości piszczelowej. Zerwane traci swoje anatomiczne położenie i napięcie przez co niemożliwe jest jego samoistne gojenie. Standardowym leczeniem jest rekonstrukcja więzadła, które odtwarza się zazwyczaj ze ścięgien mięśni zginaczy lub części więzadła rzepki. Jednak u części pacjentów u których więzadło oderwało się od kości udowej (około 20-30% urazów) możliwe jest doszycie więzadła do miejsca przyczepu, a na czas gojenia wzmocnienie go specjalną taśmą. Taką technikę można zastosować tylko w pierwszych tygodniach od urazu, kiedy uszkodzenie ma potencjał gojenia a kikut więzadła nie uległ zmianom degeneracyjnym.
Zeszycie więzadła jest operacją mniej rozległą, nie wymaga wycinania ścięgien, a przez to wiąże się z tą techniką mniejsze ryzyko powikłań. Po szyciu więzadła pacjenci szybciej też wracają do sprawności.
W sytuacji kiedy w wyniku urazu dochodzi do uszkodzenia ścięgien lub więzadeł często konieczne jest leczenie operacyjne. Najczęściej dotyczy to uszkodzeń stawu kolanowego, stawu skokowego, braku i łokcia. Dotychczas po tego typu operacjach konieczne było długotrwałe unieruchomienie chorego w opatrunku gipsowym na czas gojenia, a następnie usprawniano chorego. W nowatorskiej technice Internal Bracing (czyli wewnętrznego unieruchomienia) naprawione więzadło wzmacnia się specjalna taśmą, która przejmuje obciążenia w trakcie gojenia. Pozawala to znacznie skrócić okres unieruchomienia, wcześniej rozpocząć rehabilitację, a tym samym daje choremu szansę na znacznie wcześniejszy powrót do aktywności.
