Badanie EMG, czyli elektromiografia, wykonywane jest w celu oceny czynności obwodowego układu nerwowego, mięśni oraz złącza nerwowo-mięśniowego. Wykorzystuje ono zjawisko pobudliwości elektrycznej nerwów i mięśni, przekształcając sygnały elektryczne w zapis graficzny, podlegający ocenie przez specjalistę.
Objawami, mogącymi wskazywać na chorobę nerwów lub mięśni są:
Badanie elektromiograficzne ma zastosowanie:
1. Przy podejrzeniu uszkodzenia pojedynczych nerwów, pośrodkowego (np. zespół cieśni nadgarstka), łokciowego, promieniowego, strzałkowego, nerwu twarzowego,
2. W diagnostyce polineuropatii, czyli uszkodzenia wielu nerwów obwodowych,
3. W diagnostyce uszkodzenia korzeni nerwów i splotów-barkowego czy lędźwiowo-krzyżowego,
4. Przy podejrzeniu uszkodzenia mięśni,
5. W diagnostyce zaburzeń transmisji nerwowo-mięśniowej, czyli w miastenii i zespołach miastenicznych.
Badanie EMG jest procedurą małoinwazyjną, obarczoną niewielkim ryzykiem krwawienia czy zakażenia w miejscu wkłucia elektrody igłowej (w przypadku badania mięśni).
Badanie EMG nie wymaga szczególnego przygotowania ze strony pacjenta. Należy jednak unikać stosowania kremów czy balsamów na skórze kończyn.
Konieczne jest poinformowanie badającego o przyjmowanych lekach, zwłaszcza tych wpływających na układ krzepnięcia, rozpoznanych zaburzeniach krzepnięcia czy wszczepionych stymulatorach.
Badanie odbywa się w pozycji leżącej.
1. Badanie neurograficzne (ocena nerwów obwodowych):
w trakcie badania na skórze pacjenta naklejane są elektrody powierzchniowe. Następnie w kilku punktach na przebiegu nerwu przykładane są za pomocą elektrody stymulującej impulsy elektryczne, odczuwane przez badanego jako „stukanie” lub „ukłucie”, a zarejestrowane w ten sposób kolejne odpowiedzi są analizowane przez badającego.
2. Badanie mięśni wykonuje się przy pomocy jednorazowej elektrody igłowej, wprowadzanej do mięśnia, za pomocą której rejestruje się potencjały elektryczne z jego wnętrza w spoczynku, podczas umiarkowanego i maksymalnego wysiłku.
3. Podczas próby tężyczkowej na ramieniu osoby badanej umieszcza się mankiet ciśnieniomierza, który następnie zostaje napompowany na 10 minut do wartości nieco przekraczającej wartość ciśnienia skurczowego danego pacjenta. Jednocześnie do mięśnia wprowadzana jest jednorazowa elektroda igłowa, służąca do rejestracji zapisu z mięśnia. Po 10 minutach prowokacji, połączonej z dwuminutową hyperwentylacją (głębokim oddychaniem) badający rejestruje i analizuje zapis z badanego mięśnia.
4. Próba miasteniczna polega na powtarzającej się w równych, zwykle 30-sekundowych odstępach czasu stymulacji elektrycznej kilkoma bodźcami o zmieniającej się częstotliwości. Wykonuje się ją zazwyczaj w układzie nerw-mięsień z najsilniej wyrażonymi objawami męczliwości.
Można natychmiast powrócić do zwykłej, codziennej aktywności. Rzadko w ciągu 1-2 dni po badaniu może utrzymywać się niewielka bolesność w miejscu wkłucia elektrody igłowej.
W naszej Pracowni EMG wykonywane są wszystkie wymienione powyżej rodzaje badań.
Ze względu na dostępność naszej pracowni przez sześć dni w tygodniu czas oczekiwania na badanie jest jednym z najkrótszych w Warszawie.
